Kościół św. Marcina w Sierakowicach

Historia kościoła św. Marcina w Sierakowicach

To jedna z trzech drewnianych świątyń regionu. Powstała w 1822 r., jako ostatni kościół o konstrukcji zrębowej na Pomorzu Gdańskim, z fundacji ówczesnych dziedziców Wsi – Łaszewskich, na miejscu wcześniejszego kościoła z poł. XVII w. W 1903r. zdecydowano o jej rozbudowie.

Budowa i wyposażenie kościoła św. Marcina w Sierakowicach

Drewnianą świątynie św. Marcina powiększono, dobudowując od strony zachodniej ceglaną część nawy i również murowaną wieżę w stylu neogotyckim. Rozrastająca się szybko sierakowicka parafia potrzebowała większego kościoła, toteż postanowiono przesunąć drewnianą część świątyni i zrekonstruować ją, jako osobną budowlę, a część murowaną rozbudować tworząc nowy, przestrzenny gmach. Prace renowacyjne zakończono w 2014r. Dzięki nim zabytkowy kościół św. Marcina można teraz oglądać w jego pierwotnej formie. Wybudowana z drewna sosnowego zabytkowa świątynia składa się z nawy, wydłużonego, węższego od niej prezbiterium, zamkniętego trójbocznie oraz trójkondygnacyjnej dzwonnicy o konstrukcji szkieletowej, zwieńczonej wysokim, ostrosłupowym hełmem. Od północy do kościoła przylegają kaplica św. Barbary oraz zakrystia, a od południa kruchta utworzona z rozebranej kiedyś wieży. We wnętrzu można zobaczyć ołtarz główny z XVIII w. z płaskorzeźbami. Ołtarze boczne pochodzą z przełomu XVIII i XIX w., a ambona z wizerunkami ewangelistów z XIX w. W kaplicy św. Barbary znajduje się obraz przedstawiający św. Franciszka adorującego krzyż. Obecnie gospodarzem obiektu jest Gminny Ośrodek Kultury w Sierakowicach, który organizuje tu wystawy, wernisaże i koncerty.