Groty Mirachowskie

Groty Mirachowskie

W pobliżu Mirachowa znajdują dwie niewielkie zlepieńcowe groty na południowo-zachodnim stoku wyrobiska żwirowego nad jeziorem Lubygość. Wśród okolicznych mieszkańców przyjęła się nazwa „Groty” ze względu na brak innych tego typu stanowisk w pobliżu. Jest to również analogia do grot Matki Boskiej Fatimskiej, które na Kaszubach często budowane są na terenie przykościelnym z polnego kamienia.

Odkrycie Grot Mirachowskich

Pochodzenie tych osobliwości geomorfologicznych jest półnaturalne. Zostały one odkryte na przełomie lat 50-tych i 60-tych ubiegłego wieku. Groty mają ok. 1,5-2 metrów wysokości. Powstały w rezultacie eksploatacji niewielkiego wyrobiska piasku i żwiru na północnej krawędzi jeziora. Ich głębokość waha się od 3 i 6 metrów. Górne warstwy odsłoniętego zlepieńca żwirowego, stanowią jednolitą płytę wspierającą się na kolumnach. Są to jedne z najmłodszych obiektów tego typu na terenach naszego kraju.

Jak przyroda wpływa na Groty Mirachowskie

W przeszłości stanowiły jedna większą całość, która została zniszczona na wskutek podebrania żwiru poniżej ławicy zlepieńca. Zbyt mała wytrzymałość mechaniczna tej skały spowodowała osuniecie się jej na skutek erozji na dno starej żwirowni, skąd duże fragmenty przeszkadzające w wydobyciu żwiru wyciągnięto na pobocze drogi dojazdowej do wykopu, gdzie oglądać je można do dziś.

Uwaga! Grunt wciąż się tu obsuwa i groty grożą zawaleniem. Z uwagi na własne bezpieczeństwo nie wolno przekraczać ustawionej w pobliżu grot drewnianej barierki.