Rezerwat “Jar Raduni”

Szlak prowadzi głębokim wąwozem wzdłuż Raduni, która na tym odcinku jest idealnym przykładem naturalnej, nieuregulowanej rzeki. Większość trasy wiedzie nas przez Rezerwat Przyrody “Jar Raduni”.

Wijąca się wśród powalonych kłód rzeka płynie przez wielogatunkowy las, gdzie znajdziecie i rzadko spotykane w polskich lasach wiązy, a także dęby, buki, graby, klony, olsze, aż po wiekowe sosny! Warto zaglądać tutaj w różnych porach roku. Wiosną, zanim pojawią się liście na drzewach, dno lasu zakwita roślinami zielnymi. Później, gdy ze względu na gęste ulistnienie drzew robi się ciemniej, spotkacie cieniolubne lilie złotogłów, czy dzwonki. Z kolei jesienią zatopicie się w żółciach, pomarańczach i czerwieniach przebarwiających się liści.

 

UWAGA. Szlak szczególnie, zimą i po deszczu, ze względu na kilka stromych podejść/zejść może być śliski i może wymagać dobrego, terenowego obuwia.

 

• Lelui, leliwie, czyli inaczej lilii złotogłów
• Roli drewna w kształtowaniu naturalnego biegu rzeki
• I dających się tu często zauważyć ciekawych organizmach jakimi są śluzowce
  

Po dotarciu na parking przy którym zaczyna się nasz szlak schodzimy wąską asfaltową drogą do dna jaru. Warto zatrzymać się na chwile na moście, by z góry podziwiać rzekę i od razu przyjrzeć się charakterystycznym liściom wiązów, które nie sposób przeoczyć.

Następnie wracamy kilkadziesiąt metrów i schodzimy szlakiem do rzeki.

UWAGA. Szlak miejscami może być śliski, błotnisty, więc warto dobrze się do tego przygotować. Do tego należy pamiętać, że większość szlaku prowadzi przez rezerwat więc nie wolno schodzić z wyznaczonej trasy ani zrywać kwiatów.

 

Trasa przez rezerwat jest niezwykle urokliwa i obfituje w dobre punkty widokowe na krystalicznie czyste wody meandrującej Raduni. Idąc wąską ścieżką wśród głębokiej zieleni starego lasu będziecie co chwila napotykać powalone drzewa. Szczególnie w wilgotnych okresach warto przyjrzeć się porastającym kłody owocnikom grzybów (hub) czy wypełzającym na nie śluzowcom (więcej o nich usłyszycie we wspomnianym filmie). Przy odrobinie szczęścia i właściwej porze roku zobaczycie tańczące nad wodą ważki świtezianki, czmychające w gęstwinę wiewiórki czy kuny.

Gdy dojdziecie do połowy szlaku i trasa zaproponuje Wam powrót, macie do wyboru 3 możliwości.

1. Najprostsze i najszybsze rozwiązanie: wrócić tak jak prowadzi wyznaczony przeze mnie szlak. W początkowej fazie drogi powrotnej zobaczycie jar z góry, ale później trasa przechodzi w gruntową drogę wzdłuż linii kolejowej i jest stosunkowo mało atrakcyjna. Plusem jest to, że jest łatwa i szybko można wrócić do parkingu.
2. Można iść dalej wydeptaną ścieżką by po 20-40 minutach dotrzeć do dużego rozlewiska, nad którym przewieszony jest niedawno odnowiony kolejowy most, i wrócić stamtąd ścieżką wzdłuż torów lub drogą, którą przyszliście.  
3. Można po prostu zawrócić i ponownie podziwiać przyrodę rezerwatu. Miejsce jest tak różnorodne, że na 100% uda się odkryć coś, co zostało przeoczone podczas pierwszego przejścia trasy.